Valse visies op Gezondheid en Ziekte

Georgi Alexandrov Stankov, May 14, 2019

www.stankovuniversallaw.com

Uit het boek Gedanken (Thoughts – Part I)“, 387 pagina’s, 2008

Vertaald in het nederlands door Pieternel Verburgt

We zijn St. Germain ook de vertaling van dit boek in het Engels verschuldigd – hij drong er bij mij via Carla op aan om het centrale thema van het menselijk bestaan op het gebied van gezondheid, genezing, medicijnen, biologische regulering en onsterfelijkheid opnieuw te bekijken, nu we bezig zijn met het opbouwen en manifesteren van het nieuwe 5D-genezingscentrum. Het boek bespreekt deze onderwerpen op een nieuwe, voorheen onbekende wijze vanuit het hogere gezichtspunt van mijn IK BEN Aanwezigheid. –George.

Nergens anders komen de misvattingen van mensen zo massaal naar voren dan wanneer het gaat om “gezondheid en ziekte”. Mensen kennen het werkingsmechanisme van hun eigen lichaam – de astrale-energetische basis van zijn biologische regulering – niet en onderbouwen deze onwetendheid met ongelooflijk eenvoudige gemeenplaatsen, die hun levenswijze beslissend vormgeven. Deze uitspraak geldt zowel voor artsen als voor patiënten.

Omdat de meeste mensen zich uitsluitend met hun lichaam identificeren, beschouwen ze het als een “zwarte doos”, waarin ze hun afval van gedachten over dit populairste onderwerp van alle tijden en tijdperken direct kunnen deponeren – een manier van leven, die onvermijdelijk aanzienlijke gevolgen heeft voor hun gezondheid, zoals de huidige verhaallijn zal aantonen.

In de eerste plaats moet ik zeggen dat de situatie op dit moment zodanig is dat ik weinig hoop heb dat de mensheid zich binnen afzienbare tijd door haar eigen inspanningen van deze zelf veroorzaakte verwarring kan bevrijden. Daarvoor is een geheel nieuwe Theorie van Biologische  Regulering nodig, zoals ik die in deel 3 Volume 3 heb ontwikkeld. Deze  theorie is nog door geen enkele wetenschapper begrepen, omdat het niet alleen een gedegen biologische en medische kennis vereist, maar ook een absoluut begrip van de nieuwe Fysische en Wiskundige Theorie van de Universele Wet  Physical and Mathematical Theory of Universal Law, evenals een fundamenteel nieuwe gnostische kijk op het menselijk bestaan.

Deze diepgaande realisatie zal niet alleen alle wereldreligies wegvagen, maar zal ook alle bekende wetenschappelijke en filosofische systemen als onwaar ontmaskeren (zie mijn gnostisch-filosofische verhandelingen). Om een correct beeld van het functioneren van het menselijk lichaam te krijgen is een onberispelijk axiomatisch denken nodig, evenals een uitgebreide kennis op alle belangrijke gebieden van de wetenschap – een intellectuele prestatie waartoe op dit moment helaas maar één persoon op deze aarde in staat is: mijn nederige zelf.

Laten we beginnen met de biologische regulering van het menselijk lichaam om de basiskennis van de lezer over dit onderwerp aanzienlijk te wijzigen en op een gnostische manier uit te breiden. Zoals ik in deel 3 bewijs, wordt de gehele chemische energie van het voedsel, die in het kader van de celstofwisseling wordt afgebroken, omgezet in elektromagnetische energie van de actiepotentialen van de cellen, wanneer de uitgestraalde warmte aan het milieu wordt onttrokken; deze wordt vervolgens weer in biochemische energie van het celmetabolisme omgezet, met behoud van energiebesparing, wanneer het actievermogen wordt geactiveerd.

Deze energieomzetting van biochemische structurele energie van de celbouwstenen in opgeslagen elektromagnetische energie van de celmembraanpotentialen en vice versa, die zich manifesteert in de vorm van de bekende actiepotentialen van lichaamscellen, is de energetische, kinematische basis van het gehele metabolisme van organisch materiaal en de biologische regulering van alle organismen. Het is nog steeds een mysterie voor onderzoekers vandaag de dag, hoewel deze energie-uitwisseling de levenskracht is van elk biologisch organisme – zijn “vis vitalis“.

Image result for action potential, images

De elektromagnetische actiepotentialen van de lichaamscellen, met name de zenuwcellen, overlappen elkaar volgens het principe van constructieve interferentie en vormen complexe elektromagnetische patronen, die slechts gedeeltelijk als EEG en ECG worden onderzocht; hun energetisch-dynamische functie in het kader van biologische regulering is tot op heden niet begrepen.

Tegelijkertijd vindt de structurele biochemische transformatie in de cel plaats op kwantumniveau in de vorm van staande kwantumgolven, solitonen genaamd, die kunnen worden beschouwd als supramoleculaire golfpatronen; deze hebben zowel een elektromagnetisch deel, dat verantwoordelijk is voor de vorming van de structurele bouwstenen van de cel, zoals eiwitten, DNA en RNA, en een energetisch deel van de 7F-scheppingsrijken, waaruit secundair organisch materiaal ontstaat.

Related image

In die zin is het gerechtvaardigd om dit deel, dat in de esoterie ook wel “astrale lichaam” wordt genoemd, als een soort softwareprogramma te beschouwen. Dit laatste zorgt voor de evolutie van het organisme vanuit één enkele embryonale cel tijdens de embryogenese tijdens de zwangerschap en voor de voortdurende regulering van het organisme gedurende het leven.

Dit astrale programma is verantwoordelijk voor de gezondheid en de ontwikkeling van ziekten, waarvan de meeste geplande ervaringen van de ziel zijn voor haar incarnatie; de resterende ziekten zijn het product van de destructieve interferenties in het biologische lichaam veroorzaakt door sterke angstpatronen van de psyche (emotioneel lichaam) en vervormde overtuigingen van de geest (mentale lichaam). Dergelijke interacties tussen de trillingen van de drie lichamen – biologisch, emotioneel en mentaal – leiden tot energetische blokkades, zodat de levenslange astrale energieën alleen met moeite kunnen worden omgezet in organische materie. De celstofwisseling van het lichaam lijdt daar het meest onder.

Als gevolg van deze blokkades worden de topologische en weefselspecifieke frequenties van de celopbouwende organische moleculen, cellen, organen en tenslotte van het hele organisme topologisch en weefselspecifiek gereduceerd, omdat al deze bio-structuren supergeplaatste golfsystemen van ruimte-tijd zijn, die in harmonische resonanties met elkaar moeten zijn om hun regulatie soepel te laten functioneren en de gezondheidstoestand op lichaamsniveau te garanderen.

Psychologische angstpatronen en valse overtuigingen, die hand in hand gaan en wederzijds afhankelijk zijn, leiden tot lokale, destructieve, laagfrequente interferentiepatronen in het lichaam, die zich na een bepaalde latentieperiode extern als ziekten manifesteren. Alleen deze macroscopische, pathologische vormen kunnen op dit moment door de geneeskunde morfologisch worden beoordeeld en in ziekten, symptomen en syndromen worden gecatalogiseerd, terwijl het gebruikelijk is dat artsen deze afwijkingen van de norm ijdel naar zichzelf benoemen om zo valse onsterfelijkheid in de medische geschiedenis te verkrijgen.

Hetzelfde fenomeen van wetenschappelijke ijdelheid vinden we ook terug in de natuurkunde, waar bijna alle SI-eenheden en vele andere fysische grootheden, constanten en wetten de namen dragen van de natuurkundigen die ze zouden hebben ontdekt. In de nieuwe theorie van de Universele Wet heb ik bewezen dat al deze grootheden eerst wiskundig door de onderzoekers in hun hoofd zijn uitgevonden en vervolgens op de buitenwereld zijn geprojecteerd. Zoals te zien is, hebben we opnieuw te maken met valse projecties, waaraan wetenschappers een hallucinerende ruimtetemporele werkelijkheid toekennen, bijvoorbeeld door de geometrische oppervlakte van een vierkante meter te hernoemen met de SI-eenheid van een Coulomb voor lading = oppervlakte en door serieus te geloven dat deze SI-eenheid de werkelijk bestaande ladingen in fysieke geleiders meet (zie De Grootste Blunder van de Wetenschap. Lading is een Synoniem voor Ruimte  The Greatest Blunder of Science. Charge is a Synonym for Area).

De supramoleculaire solitonen van de celstructuren controleren zowel de replicatie en transcriptie van de DNA-code als de ruimtelijke constructie en reconstructie van de eiwitten – de structurele bouwstenen van de cellen. De exacte mechanismen, voor zover ze onderzocht worden, kunnen met behulp van de Universele Wet verduidelijkt worden zonder enige tegenstrijdigheid tot in het kleinste detail, zoals ik in deel 3 volume 3 bewijs op basis van de laatste onderzoeksresultaten. Op dit niveau vinden de destructieve interferenties tussen het astrale lichaam en het biologische lichaam het eerst plaats. In deze fase kunnen ze nog niet ontdekt worden door de biowetenschap.

In een tweede fase treden structurele veranderingen op, die bijvoorbeeld recentelijk kunnen worden opgespoord als puntmutaties in de DNA-strengen met behulp van de nieuwste gentechniek. Dergelijke puntmutaties zijn altijd het gevolg van destructieve interferentie, zoals bij radioactieve straling kan worden waargenomen. Dit kan leiden tot het ontstaan van manifeste ziekten.

Het energetische mechanisme dat tot dergelijke ziekten leidt is door mijzelf ontdekt in 1995, nadat ik eerder de energetische principes voor de opbouw van de tertiaire structuur van eiwitten had kunnen verduidelijken. In wezen is dit mogelijk door de consequente toepassing van het dipoolmodel bij de interpretatie van de aminozuursequenties van de afzonderlijke eiwitten, die op hun beurt verschillende functies binnen de cel vervullen, zoals receptoren, ionenpompen, enzymen, enz.

 

Image result for tertiary structure of proteins, pictures

Tertiaire structuur van proteïnen

Ik wil me hier niet in het onderwerp verdiepen, omdat deze verhandeling gericht is op niet-specialisten en ik verwijs naar deel 3 Volume 3, waarin ik de bovengenoemde structuren in detail analyseer en voor het eerst in de geschiedenis van de biowetenschap in dynamisch-kinematische termen hun werkingswijze toelicht. Ik zal me hier beperken tot de volgende eenvoudige verklaring.

Elk aminozuur heeft zijn eigen dipoolmoment, dat zijn functie en plaats in de eiwitsequentie bepaalt. Wanneer het ene aminozuur door een ander aminozuur wordt vervangen, verandert zowel de tertiaire structuur van het eiwit als het werkingsmechanisme ervan. Een enkele uitwisseling kan leiden tot een volledig verlies van de eiwitfunctie. Dit kan leiden tot verschillende ziektebeelden.

Nu zijn de aminozuursequenties van de celeiwitten een beeld van de DNA-sequenties – de genen – waaruit ze door transcriptie worden gevormd. Het eigenlijke mechanisme is zeer complex en vindt zowel in de celkern als in de ribosomen plaats; het omvat zulke complexe processen als het splitsen en targeten van proteïnen, die momenteel slechts zeer onvolledig door biowetenschappers worden onderzocht en die niet zoals alle andere processen in de cel vanuit een kinematisch oogpunt kunnen worden geïnterpreteerd. Dit is de belangrijkste zwakte van de huidige biowetenschap (zie onderstaande video voor een algemene indruk).

Op dit gebied heb ik significant geavanceerde biologische kennis. Als er een puntmutatie optreedt in de DNA-streng door externe energetische invloeden zoals milieutoxines, radioactieve straling of therapie met celremmende medicijnen (de meeste medicijnen op de markt), leidt dit onvermijdelijk tot de opname van een verkeerd aminozuur in de sequentie van het corresponderende eiwit en een aantasting van het werkingsmechanisme ervan. Uit deze bevinding heb ik de bio-energetische basisprincipes van een nieuwe kwantumpathologie uitgewerkt die in de toekomst de geneeskunde zal domineren (Deel 3 Volume 3).

Men moet deze structurele veranderingen echter niet overschatten, omdat de eigenlijke oorzaak van de ziekte in de destructieve interferentiepatronen in het emotionele en mentale lichaam ligt, die zich aan de buitenkant als duidelijke angstpatronen en valse overtuigingen presenteren. Een groot deel van deze denkpatronen draait om gezondheids- en ziektekwesties, bijvoorbeeld als goedbedoelde aanbevelingen van alles wat men zou moeten doen om zich te beschermen tegen onaangename ziekten en om de afweermechanismen van het lichaam te versterken. Talrijke boeken en gidsen over onderwerpen als voeding, lichaamsbeweging, seks, zuiverheid, lichaamsverzorging, enz. worden voortdurend gepubliceerd en zitten vol misvattingen en op angst gebaseerde ideeën. Om deze Augeas-stallen voor eens en voor altijd te reinigen, is de kracht van een halfgod als Herakles of de kennis van een opgestegen meester zoals ik noodzakelijk.

Ik zal niet ingaan op alle misvattingen van de mensheid over het menselijk lichaam en zijn gezondheid of ziekte, omdat ze hele encyclopedieën kunnen invullen, maar ik zal alleen maar wijzen op het simpele feit dat de geneeskunde nog steeds niet weet wat gezondheid is. Het zoeken naar een bindende definitie van gezondheid in de leerboeken zal tevergeefs zijn, hoewel er een aantal disciplines zijn die met het tegenovergestelde te maken hebben, zoals de pathologie en de pathofysiologie, die hun bestaansrecht hebben gevonden in de pathogenese, d.w.z. de transformatie van een gezonde toestand naar een pathologische toestand.

Maar hoe kunnen we het over ziekten hebben als we niet eens weten wat gezondheid is? Waar is de scheidslijn, als die er is, en hoe herkennen we die? Ook hier stuiten we weer op dezelfde zwakte van de wetenschap die ik in de exacte disciplines, zoals natuurkunde en wiskunde, herhaaldelijk bekritiseer: wetenschappers zijn er niet in geslaagd om de basisbegrippen van de wetenschap te verduidelijken.

In de natuurkunde was het tot de ontdekking van de Universele Wet niet bekend wat energie was, hoewel natuurkundigen niets anders doen dan energetische interacties bestuderen en beschrijven.

De wiskunde is gebaseerd op de fundamentele hermeneutische termen getal, continuüm, nulset, kansberekening, zonder de moeite te nemen om hun “bewijs van bestaan” te leveren, d.w.z. om de epistemologische inhoud van deze basistermen in de werkelijke fysieke wereld vast te stellen, hoewel deze basisdiscipline al bijna 80 jaar bekend is en bewezen heeft dat ze zich in een schijnbaar onoplosbare basisscrisis Foundation crisis bevindt (Gödel).

De economie weet nog steeds niet wat geld betekent, zoals de beroemde geldparadox (Paul Samuelson) duidelijk maakt; het is precies deze onwetendheid die de huidige financiële crisis heeft veroorzaakt, waaruit de grootste en laatste crisis van het kapitalisme binnenkort zal ontstaan, enzovoorts, enzovoorts (zie Economische Energologie Economic Energology en hieronder).

Maar hoe kan men in de geneeskunde spreken van ziekten als men het niet nodig acht om een bindende definitie van gezondheid te presenteren, waar alleen van daaruit afwijkende toestanden kunnen worden gedefinieerd als “pathogeen”? Je kunt door duizenden dikke medische boeken scrollen, je zult geen enkele aanwijzing over het onderwerp vinden.

Dokters en biowetenschappers maken zich daar geen zorgen over omdat ze dit fundamentele epistemologische probleem niet herkennen, hoewel ze hun eigen professionele bestaan rechtvaardigen met het bestaan van ziekten. Zowel artsen als biowetenschappers hebben nog nooit gehoord van de noodzaak van fundamenteel onderzoek, waarmee ze eerst de bestaansreden van hun wetenschappen moeten rechtvaardigen. Tot dusver alles goed! De keten van menselijke aberraties en paradoxen op deze aarde is zo eindeloos als de ruimte-tijd zelf en tegelijkertijd een circulus vitiosus. Het is een leidraad in al mijn boeken.

Ik zal nu een populair-wetenschappelijke definitie van gezondheid en ziekte presenteren die de mensheid zal helpen om geleidelijk aan alle bestaande misvattingen en overtuigingen over dit onderwerp uit te wissen. Dit zou in wezen de toekomstige taak van de wetenschappers moeten zijn, want ik ben niet van plan om hen te bevrijden van dit moeizame en ondankbare werk met dezelfde zorgvuldigheid en volledigheid als ik heb gedaan op het gebied van de fysica, temeer daar ik de theoretische basis voor deze zuiverende mentale activiteit in deel 3 Volume 3 al heb gelegd.

Als toekomstige Opgestegen Meester heb ik mijzelf al boven het onderwerp verheven door het eenvoudigweg uit mijn lichaam te elimineren. De transformatie van mijn aardse lichaam in een onsterfelijk kristallijn lichtlichaam tijdens het lichtlichaamsproces light body process (LBP) creëert een nieuw existentieel niveau waarin mentale categorieën als “gezondheid” en “ziekte” geen zin meer hebben. Het zijn overbodige, kunstmatige verschillen binnen de beperkte menselijke waarneming. Tegelijkertijd heb ik de sleutel geleverd tot de enige juiste definitie van gezondheid en ziekte:

Er is geen verschil tussen gezondheid en ziekte.

Met andere woorden, om de toestand van constructieve interferentie op alle energetische niveaus van het lichaam, dat een golfsysteem is, in stand te houden, zijn bepaalde fluctuaties (afwijkingen) noodzakelijk, die momenteel in de volksmond ten onrechte “ziekten” worden genoemd.

Zoals alle ruimte-tijdsystemen is het lichaam een staande golf en een pulsatie tegelijkertijd. Zowel het behoud van de gezondheid als de ontwikkeling van ziekten wordt gewaarborgd door constructieve en destructieve interferenties en resonanties van complexe aard op ontelbare energetische niveaus van het lichaam. Een aantal afwijkende toestanden zijn noodzakelijk, zodat het lichaam functioneel en efficiënt blijft in de tijdas van een mensenleven, in één woord – GEZONDHEID!

Ik zal deze omstandigheid illustreren met het volgende voorbeeld: Het is bekend dat het vrouwelijk lichaam tijdens de zwangerschap aanzienlijk verandert. De veranderingen omvatten hormoon- en bloedwaarden (bijvoorbeeld bloedsuiker), hartslag en bloeddruk, de samenstelling van verschillende weefsels, met name de elasticiteit van pezen en spiervezels, enzovoort. Als deze veranderingen geen verband hielden met de zwangerschap en als ze niet werden geïnterpreteerd als noodzakelijke fysiologische aanpassingen aan de symbiose van twee verschillende organismen in één lichaam, waarbij de foetus volledig afhankelijk is van het metabolisme van de moeder en dus gerelateerd is aan de aanstaande geboorte, wat een hormonale versoepeling van het mesenchymale weefsel veronderstelt, zodat het geboortekanaal kan worden gevormd en verbreed zodat het kind veilig uit de baarmoeder tevoorschijn kan komen, dan zouden de artsen de zwangerschap als een ziekte volgens de huidige definitie moeten definiëren.

De enige reden waarom ze zwangerschap niet als een ziekte interpreteren, hoewel dit nog steeds een veel voorkomende opvatting is van veel mensen in verschillende culturen, is dat ze het functionele, teleologische uiteindelijke doel van fysiologische veranderingen tijdens de zwangerschap in de humorale, neuronale en hormonale systemen en het spier- en skeletstelsel herkennen. Hun kennis van de behoeften van de zwangerschap en de bevalling verhindert hen dus om deze afwijkingen van de normwaarde als “pathologisch”, maar als noodzakelijke fysiologische aanpassingen aan de zwangerschap te beschouwen.

Als er vergelijkbare veranderingen plaatsvinden in het lichaam van een ander mens, dan zullen de artsen deze onmiddellijk en zonder veel omhaal als “pathologisch” definiëren om één enkele reden: ze kennen niet de noodzakelijke regulerende mechanismen van het organisme, zoals uitgelegd in deze verhandeling. Bovenal weten ze niets van het bestaan van de causale astrale energieën van de ziel die het menselijk lichaam creëren en in stand houden.

Op basis van deze beperkte mentale houding houden zij bij de interpretatie van de medische bevindingen helemaal geen rekening met hun handelwijze en aanpassingsmechanismen. Door hulde te brengen aan de materialistische doctrine, interpreteren artsen kritiekloos en gedachteloos alle optische, morfologische veranderingen (1) die zij met hun diagnostische methoden ontdekken als bewijs van ziekte.

Welk etiket zij dan aan deze lichaamstoestand geven en als diagnose presenteren is van secundair belang, tenzij dit ziektelabel leidt tot een therapie met cel-remmende geneesmiddelen, die de morbiditeit en mortaliteit van de patiënt aanzienlijk verhogen (zie Deel 3 en hieronder). Dit brengt ons terug naar mijn oorspronkelijke postulaat:

Geestelijke onwetendheid is de bron van alle kwaad in deze wereld.

In de tetralogie, en vooral in deel 3, heb ik op een alomvattende en onmiskenbare manier bewezen dat de wetenschap, maar vooral de biowetenschap en de geneeskunde, zich in een staat van totaal agnosticisme bevinden met betrekking tot hun object van studie – organische materie. Vooral in de geneeskunde, die een heterogene wetenschap is, wordt deze onwetendheid actief op patiënten uitgeoefend en heeft geleid tot de grootste collectieve genocide in de geschiedenis van de mensheid, die overigens onverminderd voortduurt. In deel 3 heb ik het probleem in detail behandeld, dus ik zal het hier niet behandelen (zie hieronder).

Naast het wetenschappelijke agnosticisme van artsen moet ik voor de volledigheid ook een aantal valse psychologische opvattingen noemen die niet alleen door artsen, maar ook zonder voorbehoud door alle patiënten worden gedeeld en die het huidige verkeerde psycho-energetische gezondheidszorgsysteem in leven houden.

Zowel artsen als patiënten beschouwen ziekte en dood, waartoe het uiteindelijk leidt, als een mislukking. De artsen, die zijn opgeleid om de patiënten tegen elke prijs te genezen, moeten zich onvermijdelijk als verliezers voelen als zij hun patiënten niet kunnen genezen of als ze, ondanks hun therapie, sterven. Deze indoctrinatie van artsen als verplichte genezers  is in hun bloed overgegaan en oefent een onnatuurlijke en zeer sterke dwang uit om altijd succes te claimen.

Deze rol is hen door het huidige gezondheidsstelsel en door de maatschappij opgelegd, zodat zij hun toevlucht tot alle denkbare gewetensbezwaren en schaamteloze leugens moeten nemen om hun machteloosheid ten opzichte van de biologische natuur te verbergen en zo hun hulpeloosheid, vermomd in een labjas, als beroepsbekwaamheid voor te stellen aan de bange patiënten.

Dit is een fundamenteel professioneel angstpatroon, waarvan de bron in de angst voor de dood van de artsen ligt, waarmee zij voortdurend geconfronteerd worden, maar vooral in hun angst voor hun eigen dood, waaraan zij de gedachten oppervlakkig kunnen onderdrukken maar in geen geval kunnen elimineren, want ze weten onmiskenbaar dat zij machteloos staan tegenover de dood en de meeste ziekten.

Daarom kunnen ze deze onthullende waarheid van hun ziel niet voor zichzelf verbergen, maar ze kunnen het wel voor hun patiënten verbergen, voor wie ze altijd overtuigend professioneel competent lijken te zijn, alsof ze engelachtige redders zijn die boven leven en dood zweven, alleen maar om recht te doen aan de bewering dat ze een “genezer” zijn. Dit is in essentie de basishouding van de huidige arts in zuivere vorm die natuurlijk veel verschillende facetten kan hebben en existentiële leugens om bestwil (witte leugens) bevat. Het succes van genezing is echter een zeer zeldzame ervaring die artsen in hun beroep mogen hebben. Ten eerste kunnen artsen de meeste chronische ziekten helemaal niet genezen, ook al doen ze naar buiten toe alsof ze dat wel kunnen.   Bovendien kennen ze niet de pathogenese van alle chronische ziekten en deze vormen ongeveer 90% van het totale ziektemateriaal. Het is voldoende om het standaard leerboek van interne geneeskunde “Harrison’s Principles of Internal Medicine” “Harrison’s Principles of Internal Medicine” te bekijken om u ervan te overtuigen dat het slechts aannames over de oorzaak van de ziekte bevat.

In dit lijvige leerboek zijn alle suggesties voor therapie ook van een groot vraagteken voorzien, omdat men niet weet wat het werkingsmechanisme van alle medicijnen is, zoals ik in detail in deel 3 bewijs. Nog een blik op het standaard leerboek over farmacologie en therapie “Goodman & Gilman’s: De farmacologische basis van Therapeutica” “Goodman & Gilman’s The Pharmacological Basis of Therapeutics” is voldoende om mijn stelling te ondersteunen. De lezer zal geen enkel geneesmiddel vinden waarvan het werkingsmechanisme precies is verduidelijkt.

Ik noem deze feiten hier alleen maar cursief om mijzelf een gedetailleerde argumentatie voor mijn vernietigende oordeel over de “allernieuwste” van de moderne geneeskunde en farmacologie te besparen. Ik geniet het voordeel dat ik meer over geneeskunde en farmacologie weet dan welke andere specialist op deze aarde dan ook. Ik heb deze kennis op een uitgebreide en duidelijke manier in mijn boeken bewezen.

Daarom kan ik de vrijheid nemen in dit essay om relevante conclusies ad hoc te introduceren, zonder onnodige inspanning om deze opnieuw te bewijzen. Ik zal hier eenvoudigweg vermelden dat ik de kwesties die hier steeds weer aan de orde komen met verschillende collega’s heb besproken om hun reacties te testen. Het was telkens weer makkelijk om ze in een positie te brengen waarin ze moesten zoeken naar bewijs en ze, ondanks hun aanvankelijke bezwaren, van mijn vernietigende oordeel over het huidige medicijn te overtuigen, zodat mijn argumenten en conclusies zonder beperkingen tegen elk professioneel onderzoek bestand zijn.

De mentale en cognitieve nood van de artsen wordt verder verergerd door de houding van hun patiënten. Er ontstaat een sinistere symbiose tussen hen, die in de psychiatrie treffend wordt omschreven als “folie à deux” (waanzin in tweeën). Net als artsen zijn alle patiënten doodsbang voor de dood en voor alle ziekten die vroeg of laat tot de dood leiden. Beide groepen bestaan voor het overgrote deel uit onvolwassen, agnostische zielen die de dood als het ultieme einde van hun bestaan zien:

De angst voor de biologische dood is het geleefde principe van scheiding principle of separation in zijn eigen vorm.

Als mensen eerst zouden inzien en diep verinnerlijken dat ze onsterfelijke persoonlijkheden zijn die niet alleen na de dood, maar ook elke nacht tijdens de slaapfase in de zevenvoudige scheppingsgebieden verblijven, van waaruit ze hun leven in de 3D-ruimtetijd van de aarde deskundig plannen en coördineren, dan zou hun angst voor de dood voor eens en voor altijd worden uitgeroeid en zouden ze “Dood, waar is jouw angel?” mogen uitroepen, trouw aan de Bijbel. Tegelijkertijd zal het huidige gezondheidssysteem, zoals dat in de westerse wereld wordt toegepast, voor eens en voor altijd verdwijnen, omdat het uitsluitend gebaseerd is op de agnostische angst van alle betrokkenen voor de definitieve dood.

Dit is een belangrijke reden waarom ik eerst als arts zal ascenderen. Dit proces zal in de eerste plaats de mensen overtuigen van de onsterfelijkheid van de ziel en de geïncarneerde persoonlijkheid en hun angst voor de dood wegnemen. Pas dan zal het hele gezondheidszorgsysteem en de farmaceutische industrie instorten en in hun huidige vorm van het toneel verdwijnen. Ik heb dit toekomstscenario al beschreven in mijn populaire boek over de Universele Wet  popular book on Universal Law, dat in 1998 in het Bulgaars werd gepubliceerd.

De angst van patiënten voor de biologische dood heeft verschillende verschijningsvormen en roept een overvloed aan houdingen en gedragspatronen op die in hun omgang met artsen steeds intensiever wordt. In veel gevallen is deze angst zo goed gecamoufleerd dat deze op het eerste gezicht niet te zien is. Aangezien de meeste artsen momenteel het tegenovergestelde van goede psychologen zijn, zien zij geen reden om de angsten van hun patiënten aan te pakken, hoewel zij, zoals hierboven vermeld, de oorzaak van alle ziekten zijn.

De slechte psychologische kennis van de artsen is een uitdrukking van hun wetenschappelijke agnosticisme, dat ook een product is van hun angststructuur. Zoals ik al zei, niet alleen de meeste patiënten maar ook de meeste artsen zijn onvolwassen zielen met een uitgesproken structuur van angst, waarvoor het huidige gezondheidssysteem speciaal is gecreëerd om hun angsten erop te projecteren en ze in verschillende karmische verbanden uit te leven. Tegelijkertijd heb ik de wederzijdse, rampzalige afhankelijkheid waarin artsen en patiënten zich vandaag de dag bevinden, verklaard.

Waarom wordt iemand eigenlijk ziek? Meer precies: “Wanneer besluit iemand dat hij ziek is en patiënt wordt door naar de dokter te gaan? Naar mijn mening is deze vraag nog door niemand goed behandeld, hoewel er een aantal boeken over dit onderwerp bestaan. Op dit punt moet ik een beetje teruggaan om de lezer de mentale achtergrond van het ziek worden te laten begrijpen.

Meestal bevindt het menselijk lichaam zich binnen een aards leven in een optimale staat van constructieve interferentie. Gedurende deze tijd  verloopt de biologische regulering soepel en als er geen aandacht wordt besteed aan de fysiologische behoeften, blijft deze in het dagelijkse bewustzijn grotendeels onopgemerkt. Deze aandoening wordt in de volksmond “gezondheid” genoemd. Het lichaam bevindt zich als het ware in een “staat van genade” en kent de onberispelijkheid ervan. De meeste kinderen leven in deze staat van genade in hun lichaam op een spontane, natuurlijke manier tot ze opgroeien en beginnen te treuren en zich zorgen te maken over hun gezondheid.

Aangezien Alles-Dat-Is georganiseerde energie is – Geest – geldt dit ook voor al haar deelgebieden. Elk ruimte-tijdsysteem heeft zijn eigen kennis van zijn energetische toestand (zie ook Leibniz’ Monadologie Leibniz’ Monadology). Dit geldt in het bijzonder voor het biologische organisme dat door het astrale softwareprogramma van de ziel uit de energieën van de zevenvoudige scheppingsrijken is gecreëerd en voortdurend in leven wordt gehouden: Op elk moment is er een energie-uitwisseling van hoogfrequente astrale energie naar de organische materie van het lichaam en vice versa, volgens het behoud van energie en de eenheid van ruimte-tijd.

Het astrale softwareprogramma van de ziel voor de regulering van het lichaam is een uiterst complex, intelligent systeem: het moet ontelbare invoer- en uitvoergegevens tegelijkertijd verwerken, aanpassen en corrigeren, zodat het lichaam in zijn staat van genade, dat wil zeggen gezond blijft. De efficiëntie van dit softwareprogramma van de enkele ziel gaat boven alle menselijke opvattingen uit en overstijgt veruit de capaciteit van alle onderling verbonden computers op het internet. Het zeer beperkte dagelijkse bewustzijn van de geïncarneerde persoonlijkheid kan deze prestatie van de ziel helemaal niet waarnemen en ziet de staat van genade van het lichaam als een soort “gratis lunch”. Pas wanneer het lichaam deze staat verlaat, merkt de geest voor het eerst bewust dat “er iets mis is met het lichaam”.

Op dit moment komt de menselijke geest voor het eerst in de besluitvormingsfase en eist hij onmiddellijk en nadrukkelijk zijn eigen bevoegdheid op – om de beslissingsbevoegdheid over de staat van het lichaam uit te oefenen – die de geest, zoals hierboven uitgelegd, eigenlijk niet kan uitoefenen. Ik heb zojuist het ontstaan van het idee van ziekte en geneeskunde beschreven.

Elk organisme heeft zijn eigen ontwikkelingsprogramma dat spontaan, op een onbeschrijflijk harmonieuze en natuurlijke manier, tot uitdrukking komt. Het menselijk lichaam van de pasgeboren baby heeft nog steeds grote behoefte aan bescherming, maar geniet toch van spontaniteit en zekerheid over zijn toekomstige ontwikkeling, die alleen kan worden omschreven als een staat van genade. Later worden de motorische vaardigheden ontwikkeld, waarna het lichaam begint te groeien tot het in de puberteit een aanzienlijke groeispurt beleeft.

Deze tijd is tegelijkertijd gevuld met het ontvouwen van de psyche en de geest als verschillende angstpatronen en ongereflecteerde overtuigingen met behulp van de ziel uit de omgeving worden geabsorbeerd en een integraal onderdeel van de persoonlijkheid worden. Het is een belangrijk aanpassingsmechanisme aan de behoeften van het sociale leven onder de bekende beperkingen van de 3D-dimensionaliteit. De psycho-energetische inkapseling van de persoonlijkheid met lagen van angst wordt grotendeels door de ziel kort na de puberteit voltooid. Uitgerust met dit harnas van angst kan ze nu haar aandacht volledig richten op het leven in deze wereld.

In de eerste levensjaren is het contact met de ziel nog grotendeels open en ervaren de kinderen hun fysieke integriteit en zielsbescherming op een natuurlijke en spontane manier. Na de puberteit, tot het 5e decennium, wordt het op angst gebaseerde geheugenverlies van de geïncarneerde persoonlijkheid op een hoog niveau gehouden.

De “menopauze” is dan niet alleen een belangrijke fysiologische wederopbouw van het lichaam, maar vooral ook een geleidelijke vermindering van het geheugenverlies. Gedurende deze tijd worden veel vastgeroeste opvattingen, overtuigingen, gedragspatronen en angsten die de persoonlijkheid gedurende haar hele leven heeft verzameld, geleidelijk aan verminderd om de trillingsgraad van het biologische lichaam en die van het emotionele en mentale lichaam te verhogen.

Deze frequentieverhoging wordt veroorzaakt door sterke polarisaties, die zich manifesteren als tegenstrijdige gevoelens en tegenstrijdige gedachten over het werkingsniveau van de psyche en de geest. Om deze reden is de menopauze vanuit psycho-mentaal oogpunt zeer inspannend en leidt vaak tot levenscrises en depressies, die slechts een manifestatie zijn van de innerlijke zielstransformatie van het emotionele en mentale lichaam.

Tijdens deze reconstructie moet het biologische lichaam ook secundair veranderen, omdat alle drie lichamen boven elkaar geplaatste golfsystemen zijn die elkaar als element (U-sets) bevatten en constructief met elkaar interfereren. De conventionele geneeskunde en de publieke opinie zien alleen de fysiologische veranderingen van het lichaam en interpreteren alle psycho-mentale bijwerkingen als een gevolg van de “fysieke achteruitgang op hoge leeftijd”. Dit zet het eigenlijke causale verband op zijn kop. Alle wetenschappelijke en gewone opvattingen over gezondheid en ziekte zijn uit dit weefsel geweven.

Soortgelijke processen, maar dan veel intensiever, vinden ook plaats tijdens het lichtlichaamsproces light body process. Ik heb deze processen in de Gnosis en in mijn andere filosofische geschriften besproken.

Om deze reden is de menopauze een zeer stressvolle tijd, vooral voor vrouwen, omdat de fysiologische en psycho-mentale veranderingen meestal ernstiger zijn voor hen dan voor mannen. Deze omstandigheid verklaart een demografisch feit dat weinig aandacht heeft gekregen en nog steeds niet wordt begrepen. In de afgelopen 2000 jaar zijn de meeste vrouwen niet erg oud geworden. Ze stierven aan een postpartuminfectie of een andere ziekte nog voordat ze de menopauze bereikten, omdat de innerlijke psychologische transformatie gedurende die tijd zeer vermoeiend en inspannend voor de geïncarneerde persoonlijkheid is en weinig zielen de moed hebben om deze spanningen te ondergaan. Hetzelfde geldt des te meer voor het lichtlichaamsproces light body process.

Pas in de vorige eeuw vond een snelle toename van de levensverwachting plaats, zodat we verschillende generaties vrouwen observeren, waarvan de meerderheid de menopauze bereikt en na de succesvolle overwinning ervan enkele tientallen jaren op aarde blijft om deze geestelijke veranderingen in hun leven en in de maatschappij te verankeren. Deze tendens is het gevolg van de snelle toename van het aandeel volwassen en oude zielen in de bevolking in de laatste decennia vlak voor de evolutionaire sprong. Alleen deze zielen zijn in staat om de mentale en psycho-mentale transformatie in de menopauze te doorstaan en aan te kunnen.

Jongere zielen worden meestal gespaard van dit soort transformatie, die een versnelde energetische evolutie van de geïncarneerde persoonlijkheid vertegenwoordigt, omdat ze nog niet klaar zijn om zo’n massale transformatie in dit stadium van de ontvouwing van de ziel te ondergaan. Om deze reden is de levensverwachting in de derde wereld zeer laag, meestal onder de menopauzeleeftijd, omdat de meeste zielen die daar incarneren baby- en kinderzielen zijn en de zekerheid hebben het leven vroeg te verlaten.

Het is hier vermeldenswaard dat sommige van deze noodzakelijke transformaties, die de evolutie van de geïncarneerde ziel tijdens haar incarnatiecyclus bevorderen, zowel in de geïncarneerde als in de onbelichaamde staten in de zevenvoudige gebieden van de schepping kunnen worden uitgevoerd. De tweede methode is de mildere, zodat veel zielen de voorkeur geven aan deze variant. Hierin is een grote ruimte van creatieve vrijheid, die de ziel kan claimen als haar eigen verantwoordelijkheid en in overeenstemming met de andere betrokken zielen.

Deze astraal-energetische redenen voor de demografische ontwikkeling van de mensheid zijn bij de epidemiologie en sociologie volstrekt onbekend, zodat ze geen epistemologische waarde hebben als empirische wetenschappen.

Deze overwegingen zijn zeer belangrijk omdat ze de voortdurende astraal-energetische transformatie van het menselijk lichaam voor de duur van een leven en gedurende de gehele incarnatiecyclus belichten. Deze noodzakelijke veranderingen voldoen vaak aan de gemeenschappelijke medische definitie van een ziekte op lichaamsniveau. Juist daarom worden veel natuurlijke lichaamstoestanden in de huidige pseudo-rationele, uiterst manipulatieve en suggestieve samenleving gedefinieerd als “ziekten”.

Vroeger had de prehistorische mens een onmiskenbare, intuïtieve kennis van de eb en vloed van de levenskracht van zijn ziel waarmee zij zijn lichaam controleerde en veranderde. Hij zag dezelfde veranderingen in de uiterlijke aard waarmee hij zich identificeerde, en ervoer deze toestand als een alomvattend pantheïstisch gevoel van geestelijke bescherming. Met deze psychologische houding was de prehistorische mens veel gezonder dan de moderne, “beschaafde” mens van onze tijd.

Met de ontwikkeling van het ego moest het gevoel voor de staat van genade ondergronds gaan, en de geest begon zich te gedragen als een willekeurige rechter over gezondheid en ziekte. De omvang van deze aanname liep parallel met de bereidheid van het ego, dat het deel van de geest belichaamt dat in de buitenwereld naar voren komt en zich verantwoordelijk voelt voor de manipulatieve transformatie ervan, om het eeuwige bestaan van de ziel steeds hardnekkiger te ontkennen. De kennis over het bestaan van zijn eigen ziel moest door het ego worden genegeerd, zodat het zichzelf als een onafhankelijke schepper op een zeer productieve, zij het uiterst subjectieve manier kon beschouwen. Zonder deze psycho-mentale voorwaarde zou de nog steeds zeer zwak ontwikkelde geest opnieuw zijn teruggevallen in de zorg van de ziel en, gezien de vele misvattingen en de daaruit voortvloeiende onaangename situaties die haar te wachten stonden op de weg naar volmaaktheid (de huidige financiële crisis is daar een uitstekend voorbeeld van), geen enkele stimulans hebben gezien om onafhankelijk te worden van de ziel.

Dit verklaart ook het grotendeels totale geheugenverlies van de meeste mensen die op dit moment op aarde incarneren. Dit geheugenverlies manifesteert zich vooral op het niveau van de geest, dat wil zeggen waar het bestaan van de ziel het sterkst wordt ontkend, als een agnostisch materialistisch wereldbeeld waaraan we de huidige geneeskunde te danken hebben.

Uit deze inleiding volgt dat de mens zijn oordeel over gezondheid en ziekte in totale onwetendheid over de astraal-energetische grondslagen van het biologische lichaam vormt en ook niet bereid is er meer over te leren. Als een “laterna magica  laterna magica” projecteert de individuele menselijke geest zijn diepgewortelde overtuigingen, vooroordelen en angsten op het eigen lichaam en is voortdurend in de verleiding om deze projecties als echte omstandigheden – als “ziekten” – te beschouwen.

Vanaf deze a priori beslissing om naar de dokter te gaan, is de weg meestal zeer kort, vooral als men verzekerd is. De meeste mensen die naar de dokter gaan, hebben al een vooropgezette, vaststaande mening dat ze ziek zijn en verwachten dat de dokter deze innerlijke subjectieve overtuiging voor hen sociaal legitimeert door middel van een wetenschappelijk verantwoorde diagnose. Hier komt de wederzijdse afhankelijkheid tussen arts en patiënt tot uiting. De bestaansreden van het medisch beroep vloeit voort uit het objectieve bestaan van zieke mensen. Er moeten genoeg zieke mensen in de maatschappij zijn om de kost te kunnen verdienen. De berekening is relatief eenvoudig: in Duitsland heeft een huisarts gemiddeld 1000 patiënten nodig om zijn praktijk financieel levensvatbaar te maken. Deze kennis wordt onwillekeurig in de medische beslissing verwerkt, telkens wanneer een zogenaamd ziek persoon een dokterspraktijk bezoekt.

Het huidige systeem van verplichte ziektekostenverzekeringen biedt geen stimulans om een praktijkganger niet als ziek aan te merken, ongeacht of hij of zij daadwerkelijk ziek is of zich dat alleen maar voorstelt. De arts is van mening dat “een piek van zijn kroon zal worden afgebroken” (een Duits gezegde dat de reputatie zal worden beschadigd) als hij zijn bezoeker gezond verklaart en hem naar huis stuurt, dan als hij een ziekte voor hem uitvindt.

Omdat de arts uit eigen ervaring weet dat deze persoon uiterlijk de volgende dag voor een andere collega staat. Deze collega zal er niet voor terugschrikken om hem ziek te verklaren en om in het bijzijn van zijn patiënt wat leedvermaak te uiten over de incompetentie van zijn collega die de vermeende ziekte over het hoofd heeft gezien. De verwachtingen van de praktijkganger zijn nu volledig voldaan en de dokter heeft hem als patiënt gewonnen.

De arts heeft zo in een mum van tijd een duizendste van zijn inkomen veiliggesteld, zonder verantwoording te moeten afleggen aan een bevoegde instantie (2).

Dit is het financiële aspect van de huidige medische sector, dat ik hier een beetje overdreven heb, zonder dat ik iets aan de huidige situatie in ons gezondheidszorgsysteem heb veranderd. Enerzijds oefent het bezoek van de persoon aan de dokter een sterke psychologische druk op de dokter uit om zich te bewijzen als een actieve diagnosticus en om een overtuigende en serieuze diagnose te stellen. Aan de andere kant plaatst het algemene begrip van het medische beroep in de maatschappij, dat elke arts zich diepgaand heeft geïnternaliseerd, hem onder een enorme mentale druk om genezingssuccessen te laten zien.

Maar alleen als er sprake is van een ziekte kan men genezingssuccessen boeken. De arts moet dus een ziekte uitvinden die hij vervolgens kan behandelen in de hoop dat de toestand van de patiënt een beetje zal verbeteren en hij deze verandering als een succes kan boeken. Aangezien de meeste patiënten, zoals hierboven uitgelegd, Imaginaire Invaliden zijn (Molière wist dit al), vervult de medische bevestiging van een vermeende ziekte de functie van een sociale goedkeuring van hun lijden, en deze gewenste aandoening zorgt voor een duidelijke psychologische verlichting voor de patiënt. Hij geniet nu ten volle van zijn secundaire ziektewinst, ook al zal hij dat nooit officieel toegeven, en voelt zich automatisch beter, dat wil zeggen gezonder. Dit brengt ons bij de cruciale kwestie van de geneeskunde:

“Waarom willen mensen eigenlijk ziek zijn?

Alle problemen waarmee de moderne mens wordt geplaagd zijn uitsluitend van geestelijke, psycho-mentale aard en niet van lichamelijke aard, bijvoorbeeld in de vorm van een ziekte. Fysiek lijden is van secundaire aard, dat pas betekenis krijgt door de psycho-mentale verwerking van de geïncarneerde persoonlijkheid. Om deze reden kan dezelfde ziekte door de betrokkene als ernstig of mild worden ervaren, afhankelijk van de houding die hij of zij ten opzichte van de ziekte kiest. Als de ziekte als een onrechtvaardige straf wordt ervaren, dan gaat het meestal als een ernstig lijden verder. Als men daarentegen de ziekte als een noodzakelijke aanpassing binnen de harmonieuze regulering van het lichaam door de ziel beschouwt, zoals ik die al tien jaar in het kader van het lichtlichaamsproces beoefen, dan verliest elke lichamelijke ziekte, hoe ernstig deze ook is, haar dreigende aard en wordt de psychologische belasting binnen de perken gehouden. Dit betekent niet dat iemand bijvoorbeeld geen pijn zou hebben tijdens zo’n transformatie, maar dat de pijn veel draaglijker zou worden door een positieve, optimistische en ontspannen houding.

Zo heb ik in de loop van het lichtlichaamsproces, dat al tien jaar met mij aan de gang is, geen enkele dag meegemaakt waarop tenminste één deel van het lichaam of orgaan geen pijn zou hebben ervaren; in de regel waren twee of drie lichaamsdelen tegelijkertijd pijnlijk. Vaak sleepte ik mezelf als mijn eigen schaduw door de dag en zou ik liever tien doden zijn gestorven dan deze beproeving nog langer te doorstaan.

Ik had in die tijd geen controle over mijn lichaam. In mijn totale chronische uitputting liet ik de coördinatie van mijn dagelijkse routine volledig aan mijn ziel over, die dit perfect onder de knie had. Ik werd een minimalist van fysieke inspanning – in tegenstelling tot mijn oorspronkelijke wezen om mijn overmatige energie in alle richtingen uit te stralen; ik leerde tijdens het lichtlichaamsproces om met minimale inspanning met de vele eisen van het dagelijks leven om te gaan en toch de klok rond voor mijn gezin te zorgen. Ik ben echt het “Lam Gods” geworden in de laatste tien jaar. Het enige gebied waarin ik nog steeds keuzevrijheid heb, zijn mijn abstracte gedachten, die in wezen betrekking hebben op de analyse van de gebeurtenissen in de wereld en mij afleiden van mijn dagelijkse fysieke kwellingen.

De somatische veranderingen zijn soms zo groot dat als ik een collega had bezocht en hem mijn klachten naar waarheid had beschreven, hij mij zeker ernstig ziek zou hebben verklaard en mij met vervroegd pensioen zou hebben gestuurd. Maar in deze tijd dacht ik geen moment ziek te zijn, want ik weet precies wat er met mij gebeurt en ik ben in staat om de massale ingrepen die mijn ziel, in nauwe samenwerking met de causale werelden, in mijn lichaam uitvoert, als een kundige, kalme waarnemer met wetenschappelijke precisie en spirituele inspiratie, begrijpen en deze met sereniteit verdragen.

In deze situatie kan ik niet vertrouwen op traditionele ervaring, omdat zo’n proces de laatste 2000 jaar op aarde niet heeft plaatsgevonden, en als er in de prehistorie zulke transformaties van het biologische lichaam hadden plaatsgevonden, wat ik aanneem, dan weet de mensheid er vandaag de dag niets meer van.

In de tweede helft van het lichtlichaamsproces (rond 2004 – 2010) ben ik begonnen met het bijhouden van een dagboek, zodat ik de fysieke belasting die ik moest doorstaan niet zou vergeten. Hiervoor heb ik een nieuwe verkorte terminologie van verschillende symptomen, energiegolven en klachten geïntroduceerd, om mijn dagelijkse rapportages over mijn lichamelijke conditie te standaardiseren.

Dit dagelijkse bulletin over mijn fysieke conditie bleek vanuit praktisch oogpunt zeer nuttig te zijn. Mijn vrouw bijvoorbeeld, die niet gelooft in mijn lichtlichaamsproces (welke vrouw zou het idee willen accepteren dat haar man, met wie ze al 30 jaar getrouwd is en al zijn zwakheden kent, op het punt staat een tweede Christus te worden?), begon het regelmatig te lezen en er in het dagelijks leven rekening mee te houden. Op deze manier heb ik haar een beetje in mijn richting kunnen conditioneren, ook al gelooft ze nog steeds niet in het belangrijkste. Daardoor werd mijn dagelijkse routine veel draaglijker.

Pas onlangs verklaarde mijn vrouw met ontsteltenis: “Als je op een dag ascendeert, dan zou ik moeten gaan zitten en al je gezondheidsrapporten van de afgelopen drie-vier jaar moeten lezen, zodat ik de mensen kan uitleggen hoe een lichtlichaamsproces in de praktijk werkt.” “Maar dat is precies wat je niet zou moeten doen,” antwoordde ik: “want daarmee bevorder je alleen de hypochondrie onder je luisteraars. Integendeel, je moet intensief omgaan met mijn wetenschappelijke en gnostische boeken, die je op dit moment verwerpt, omdat alleen een helder, logisch en angstvrij denken, evenals een allesomvattende gnostische kennis het lichtlichaamproces kan initiëren en bevorderen. De fysieke martelingen, hoe ondraaglijk ze ook mogen zijn, zijn dan alleen maar welkome obstakels op weg naar het uiteindelijke doel.”

De mensheid heeft tegenwoordig geen ervaring met het oneindige potentieel van hogere dimensionale energieën, die door de individuele ziel in elke geïncarneerde persoonlijkheid kunnen worden gerealiseerd, omdat het het product is van een extreem smal astraal spectrum.

Als het menselijk lichaam op dit moment ziek wordt en vergaat door verschillende chronische ziektes, is dit alleen te wijten aan het feit dat het wordt afgesneden van de hogere frequentie energieën van de zevenvoudige rijken van de schepping. Zoals ik in detail in de Gnosis uitleg, is de huidige gemiddelde geïncarneerde persoonlijkheid een mislukte constructie in de energetische zin. Veel belangrijke energetische paden in het astrale lichaam zijn momenteel gesloten of geblokkeerd, en deze omstandigheid leidt tot veroudering van het biologische lichaam en tot de dood. De exacte processen en onderlinge relaties zijn erg complex en kunnen hier niet worden besproken; een half voltooide beschrijving zou meerdere boeken vullen. Tijdens het lichtlichaamsproces worden deze blokkades stap voor stap geëlimineerd, zodat de astrale energieën van hogere frequentie naar de vier functionele lichamen stromen – de biologische, emotionele, mentale en astrale lichamen – en ze fundamenteel herstructureren.

Ik heb in de Gnosis bijvoorbeeld uitgelegd dat tijdens het lichtlichaamproces de huidige zeven chakra’s, die energetisch van elkaar gescheiden zijn en slechts een zeer beperkte functie hebben, zoals momenteel te zien is aan het instinctieve gedrag van de meeste mensen op aarde, samengevoegd worden in een verenigd chakra. Dit chakra kan veel meer astrale energie met hogere frequentie toelaten in het lichaam.

Deze energiestroom is geen doel op zich, maar gaat gepaard met significante veranderingen in het celmetabolisme. Energierijke moleculen zoals ATP en GTP, die in de biowetenschap als universele energiedragers in de cel worden beschouwd, veranderen nu hun energiespectrum. Deze stoffen worden meestal tijdens de metabole afbraak van de drie nutriëntenklassen, eiwitten, koolhydraten en vetten gesynthetiseerd, om vervolgens deel te nemen aan vele katabole en anabole reacties in het kader van het celmetabolisme. Uiteindelijk kan het biologische lichaam zich alleen voeden met astrale energie en afzien van de feitelijke inname van voedsel. Op deze manier wordt het biologische lichaam volledig vernieuwd; het kan niet langer verouderen en wordt praktisch onsterfelijk.

Verder zijn er een aantal verreikende functies die door de zevenvoudige scheppingsgebieden worden “geïnstalleerd” in de vier energielichamen van de geïncarneerde persoonlijkheid voordat deze “opstijgt naar het licht”. Deze discussie mag echter geen technisch boek over het lichtlichaamproces worden, maar zou alleen maar het beperkte begrip van de mensen over gezondheid en ziekte moeten blootleggen. Zodra mensen de onbezonnen Darwinistische evolutionaire doctrine voor altijd verwerpen, zullen ze zich ook bevrijden van de huidige materialistische kijk op hun lichamen: ze zullen echte gnostici worden. Bovenal moeten ze begrijpen dat gezondheid geen exclusieve aangelegenheid van het biologische lichaam is, maar afhangt van de regulering van de onzichtbare astrale energieën die het lichaam creëren.

Alle ziekten en lichamelijke kwalen zijn daarom niet het product van sommige genen of biologische stoornissen, zoals de medische beroepsbeoefenaars beweren in hun onwetendheid, maar secundaire resultaten van destructieve interferentie op het astrale niveau. Hiermee kom ik tot vier andere belangrijke conclusies op het gebied van de geneeskunde en de biowetenschappen, die de huidige onjuiste basisideeën van de wetenschap voor altijd afwijzen en vervangen:

  1. Er is geen biologische evolutie binnen organische materie. Alle soorten zijn verwekt in de zevenvoudige scheppingsgebieden en worden levend gehouden door hun astrale energieën in 3D-ruimtetijd.
  2. Het menselijk lichaam is potentieel onsterfelijk en kan zonder ziekte bestaan. Ziekten zijn opzettelijke ervaringen van de zielen in hun huidige ontwikkelingsstadium op aarde.
  3. De term ‘natuur‘ is een populaire parafrase voor de totaliteit van alle organische en anorganische vormen die de zevenvoudige scheppingsgebieden manifesteren als 3D-ruimtetijd en toegankelijk zijn voor de menselijke zintuigen.
  4. De dood bestaat niet echt. Zowel de ziel als de geïncarneerde persoonlijkheid zijn onsterfelijk. Ook het biologische lichaam is in principe onsterfelijk (punt 2). De identiteit van de geïncarneerde persoonlijkheid hangt niet af van de aard van het lichaam. Als er geen dood van het biologische lichaam had plaatsgevonden, zou er ook geen leven op aarde zijn geweest, omdat dan ook geen vernieuwing mogelijk zou zijn. Leven en dood zijn specifieke energetische transformaties in 3D-ruimtetijd. De energie = ruimtetijd is energieconversie = het principe van de laatste equivalentie.

Betreft punt 1: biologische materie kan niet uit zichzelf evolueren omdat het een secundair product is, een U-subset van de astrale energieën van de zevenvoudige scheppingsgebieden. Elke biologische vorm of bestaan ​​wordt eerst bedacht en gerealiseerd in de zevenvoudige rijken van de schepping en vervolgens gematerialiseerd op elk willekeurig lineair moment op Aarde of een andere planeet.

De dinosaurussen bijvoorbeeld, werden niet uitgeroeid door een natuurramp, maar waren bewuste, levende soorten die hun incarnatiecyclus na miljoenen jaren aan het einde van het Krijt beëindigden. De vernietiging van de laatste geïncarneerde populatie van de dinosaurussen was een beslissing van hun onbelichaamde zielen, net zoals veel mensen tegenwoordige de aarde verrassend genoeg in een natuurramp verlaten, bijvoorbeeld in een tsunami, omdat hun zielen eerder besloten hebben hun huidige incarnatie te beëindigen met een plotselinge, collectieve dood.

De astrale matrices voor de schepping van de dinosaurussen worden opgeslagen in de zevenvoudige rijken van de schepping en kunnen in principe op elk moment opnieuw op aarde of op een andere planeet worden gematerialiseerd. De zielen van de dinosaurussen evolueren in de causale werelden en oefenen een zekere invloed uit op de mensheid.

De dinosaurusgolf die de afgelopen decennia in film en televisie is uitgelokt, is bijvoorbeeld te danken aan de inspirerende impulsen van deze zielen, waarmee ze tegenworodig de aandacht van de mensheid op eerdere incarnatie-experimenten op aarde willen vestigen. In de dinosaurussoorten realiseerde het zevenvoudige rijk van de schepping vooral de astrale energie (3) van de krijger, die verantwoordelijk is voor de manipulatie van materie in 3D-ruimtetijd (3).

In de hedendaagse soort “homo sapiens” worden daarentegen alle zeven astrale energieën gebruikt, waarbij elke individuele ziel en geïncarneerde persoonlijkheid een essentiële energie vertegenwoordigt, een essentiële zielsrol. De andere hoger dimensionale energieën worden door de ziel vóór haar incarnatie als psycho-mentale eigenschappen beschouwd en opgenomen in de archetypische zielsstructuur van de persoonlijkheid, zodat elk mens wordt geboren met grotendeels vaste eigenschappen die hij gedurende de levensloop volgens de sociale conditionering aanpast, moduleert en verfijnt.

Niettemin wordt elk historisch tijdperk gekenmerkt door de overheersing van een bepaald type astrale energie. Het Christelijke tijdperk van Vissen bijvoorbeeld werd gedomineerd door de energie 1 van de genezer; Jezus Christus was een genezer. Het komende Aquariustijdperk, dat al is begonnen en zich volledig zal ontvouwen met mijn parousia, zal worden gedomineerd door de energie 4 van de geleerde; deze energie assimileert alle eerdere spirituele en intellectuele prestaties van de mensheid en voegt ze samen tot een nieuwe, congruente wetenschappelijke leer die het collectieve wereldbeeld in de komende eeuwen vorm zal geven (zie ook deze video).

Betreft punt 2: In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, zijn primitieve mensen bijna nooit ziek geweest, hoewel ze onder ongunstige omstandigheden moesten leven, net zoals de meeste dieren grotendeels gezond blijven tijdens hun leven, zelfs als ze, net als mensen, herhaaldelijk periodes van energetische veranderingen ondergaan die gepaard gaan met ongemak en verminderde prestaties. Deze fysiologische veranderingen verschillen in principe niet van die waargenomen bij dieren in de winterslaap.

Betreft punt 3: aangezien het concept ‘natuur’ een integraal onderdeel is van filosofie en wetenschap, zal alleen al deze nieuwe definitie een revolutie in het wetenschappelijk denken teweegbrengen. Alle levende vormen van de natuur zoals mensen, dieren, planten, insecten, micro-organismen etc., maar ook alle anorganische vormen zoals bergen, rivieren, zeeën en andere landschappen, en niet te vergeten het klimaat, zijn creatieve producten van een allesomvattend bewustzijn dat men desgewenst kan noemen: Geest = georganiseerde energie = zevenvoudige scheppingsrijken = primaire term = Alles-dat-is = God = Natuur.

In de religie spreekt men van de ‘Heilige Geest’ zonder te beseffen dat het woord ‘heilig’ geen ‘allerhoogste categorie’ in de zin van Aristoteles is, hoewel de Kerk al haar transcendentale terminologie heeft ontleend aan de Griekse filosofie (zie Neoplatonism and Christianity‘). “Heilig” is een primitieve antropocentrische evaluatie en heeft geen gnostische waarde. Niets is heilig – tenzij de mens beslist alles heilig te noemen. In dit geval is elke creatie heilig. Waarom dan de eindeloze oorlogen op deze aarde, waarvan er niet weinige aan de kerk zijn toe te schrijven? Geen wonder dat het Christendom vanaf het begin als een gnostische doctrine van ware kennis heeft gefaald.

Betreft punt 4: In deze zin is de geïncarneerde persoonlijkheid in de allereerste plaats geest, uitgerust met een psyche en een organisch lichaam. In de Slavische / Oud Bulgaarse kerktaal bijvoorbeeld, zijn geest (Duch, mannelijk) en ziel (Duscha, vrouwelijk) één en hetzelfde woord. De ziel, die een individuatie is van de wereldgeest, incarneert op aarde om ervaring op te doen met de driedimensionaliteit van de ruimte-tijd materie. Dit omvat eerst en vooral het leven in een organisch lichaam.

Voorafgaand aan elke incarnatie neemt de ziel een zorgvuldige beslissing over het exacte tijdstip van conceptie en dood. Zowel geboorte als dood zijn geen toevallige gebeurtenissen maar nauwkeurige plannen van de ziel in de zevenvoudige rijken van de schepping. Onder deze premisse ontwikkelt de ziel met zijn astrale softwareprogramma de groei en regulering van het lichaam totdat het zijn taak van het verzamelen van ervaringen door de geïncarneerde persoonlijkheid heeft vervuld en door de ziel in de steek wordt gelaten.

Deze procedure van de ziel wordt gewoonlijk “dood” genoemd. De andere, meer elegante methode zou zijn om het lichaam te transformeren en het als een lichtlichaam mee te nemen in de zevenvoudige scheppingsgebieden (zie Gnosis en hieronder). Daarna gaat de geïncarneerde persoonlijkheid verder met haar ervaring en ontvouwing in de onstoffelijke staat in de zevenvoudige rijken van de schepping onder veel gunstiger omstandigheden.

Vandaar dat de geïncarneerde ziel het lichaam en de 3D-ruimte-tijd van materie pas verlaat nadat het haar taken naar tevredenheid heeft opgelost en niet langer onder deze omstandigheden kan evolueren. De dood is slechts een overgang van de ene energetische toestand naar de andere – de persoonlijkheid zelf is onsterfelijk.

De historische persoonlijkheid die haar incarnatie heeft beëindigd, komt door de ziel, die een functie is van Alles-Dat-Is, in verbinding met vorige (historische) incarnaties, die in de zevenvoudige scheppingsrijken als onbelichaamde wezens blijven en zich verder in de gelijktijdigheid van het Nu ontwikkelen. Ze herkent nu haar “multidimensionale aard” (zie Gnosis).

Als de incarnatie eindigt met een transformatie van het organische lichaam in een kristallijn lichtlichaam, dan kan de “opgevaren” persoonlijkheid voortaan zowel in de zevenvoudige scheppingsgebieden als op aarde verblijven en de onmetelijke kennis waartoe zij als een transliminale ziel toegang heeft, rechtstreeks in de 3D-ruimtetijd van de aarde manifesteren. Om de mensen niet te overbelasten, kan deze kennis echter alleen selectief en zeer voorzichtig worden doorgegeven.

Zoals uit deze discussie kan worden afgeleid, kan ware Gnosis met elk aards onderwerp beginnen en de eeuwige cyclus van het ontvouwen van het bewustzijn in het universum gemakkelijk op een logische manier afsluiten; dit geldt ook voor onze huidige discussie over gezondheid en ziekte.

Omdat ziekte een essentiële ervaring van de geïncarneerde ziel is, ervaren alle mensen op een bepaald moment een of meerdere ziekten. De duur en de ernst van de ziekte kan variëren, afhankelijk van de uitdagingen en doelen die de ziel zich heeft gesteld voor deze incarnatie. Om de schijn van scheiding te behouden, kan het lichaam door een dergelijke ziekte omkomen. Maar dat gebeurt alleen als de ziel besluit dat het juiste moment is aangebroken om de aarde te verlaten. Als de ziel nog niet al haar taken op aarde heeft volbracht, zal het lichaam onder alle omstandigheden in leven worden gehouden.

Het is bekend dat veel patiënten al jaren in coma leven voordat de ziel de beslissing neemt om het comateuze lichaam te verlaten. Tot die tijd zal ze de vegetatieve functies van het lichaam in stand houden. In zo’n geval kan de ziel van de comateuze patiënt een doorslaggevende pedagogische rol spelen ten gunste van andere zielen, bijvoorbeeld door een publieke discussie op gang te brengen over de definitie van leven en dood.

Helaas wordt een dergelijke discussie op aarde niet gevoerd met gnostische filosofische argumenten, omdat de overgrote meerderheid van de huidige populatie van jonge zielen niet ontvankelijk is voor dergelijke argumenten, maar in de regel wordt het voor de rechter gebracht met juridische subtiliteiten. Ik denk hierbij aan de Schiavo case, die recent een uiterst controversiële en irrationele politieke discussie in de VS teweegbracht en de gnostische tekortkomingen van zowel het Christelijke neoconservatisme als het ‘verlichte’ staatsliberalisme openbaarde. Sinds onheuglijke tijden hebben mensen geprobeerd om hun gnostische onwetendheid en onzekerheid van beslissingen met juridische middelen te verhelpen, waardoor de ene onrechtvaardige, wrede en irrationele daad na de andere zich opstapelt.

Hieruit volgt dat de geest, en meer nog de arts, geen macht heeft over leven en dood van het menselijk lichaam. De hele medische activiteit is een vergeefse activiteit en een bezigheidstherapie  occupational therapy voor de deelnemers. De geneeskunde, of beter gezegd het gezondheidssysteem, is een podium waarop de ziel in staat is om voor haar geïncarneerde persoonlijkheid vele karmische ervaringen te creëren, waarvan de geringste op dit moment leuk is. Dit omvat: valse diagnoses, valse schadelijke therapieën en andere procedures, vernederende manipulaties, diverse angstaanjagende situaties, staten van onmacht die, zelfs als ze zich oppervlakkig presenteren als onaangename ervaringen, in werkelijkheid een belangrijke functie vervullen.

Dergelijke ervaringen maken het mogelijk om de lagen van angst in de persoonlijkheidsstructuur versneld te verminderen en haar spirituele horizon te verbreden, bijvoorbeeld door het vertrouwen van de patiënt in de moderne geneeskunde te ondermijnen en hem aan te moedigen te reflecteren over de richting die deze verhandeling aangeeft. Hoe verpletterender de ervaring, des te groter de bereidheid van het individu om te breken met de valse overtuigingen die ertoe hebben geleid.

Om precies deze redenen geloven veel mensen dat ze ziek zijn, zodat ze de juiste ervaring kunnen opdoen. In zo’n geval worden ze rustig in de richting geduwd die hun ziel hen aangeeft zonder dat ze het zelfs maar merken. In de meeste gevallen hebben mensen verschillende problemen met hun psycho-mentale angstpatronen, die ze niet binnen hun mentale structuur kunnen oplossen en ze naar buiten moeten projecteren.

In het geval van een ziekte moet deze projectie eerst worden geïncorporeerd (gesomatiseerd, soma = lichaam) voordat het een sociale realiteit wordt als een medische diagnose. Lang voordat mensen bewust denken dat ze ziek zijn, sturen hun psyche en geest signalen naar het lichaam dat het ziek is. Het lichaam voelt zich echter in deze fase buitengewoon gezond en kan deze psycho-mentale signalen en projecties op het lichaam niet correct interpreteren; het is verward. Als de toestand lang genoeg duurt, dan leidt dit beangstigende psycho-mentale douchen van het lichaam, in het kader van destructieve interferentie, tot een vermindering van de gezondheidstrillingen ervan. Omdat de meeste angstpatronen gesuperponeerde golfsystemen en U-sets van het emotionele lichaam zijn, hebben ze een specifieke somatische lokalisatie; om deze reden worden bij voorkeur die organen en lichaamsdelen die zich in de onmiddellijke nabijheid van het opgeslagen angstpatroon bevinden, beïnvloed.

Dit is niet van toepassing op geplande ziekten, die een a priori beslissing van de ziel vóór incarnatie zijn en specifiek door haar worden geactiveerd, bijvoorbeeld het plotseling optreden van een hersenembolie met daaropvolgende verlamming bij een gezonde jongeman. Ik heb het hier over een specifieke klinische casus die ik als arts en genezer heb behandeld. Deze jongeman was al intuïtief op de hoogte van het naderende ongeluk lang voordat deze karmische uitdaging plaatsvond, en had dit voorgevoel als een schilder in beelden vastgelegd. Maar ook dergelijke ‘ziekte-ongelukken’ zijn gerelateerd aan psychologische angsten en denkpatronen uit vorige incarnaties, die de ziel van plan is in haar huidige incarnatie te overwinnen. Dit leidt ons naar een andere bindende definitie van ziekte:

Elke ziekte van het biologische lichaam is een fysiologische aanpassing aan astraal-energetische blokkades veroorzaakt door sterke psycho-mentale angstpatronen en valse overtuigingen. Elke ziekte heeft zijn primaire oorzaak in de astrale energetische rijken.

Als de psycho-mentale angstpatronen en de verkeerde opvattingen van de geïncarneerde persoonlijkheid ten goede veranderen, dan kan de ziekte ofwel volledig genezen zijn of de symptomen ervan bereiken een resttoestand, waarin de persoonlijkheid een volwaardig leven tot op hoge leeftijd kan leiden zonder grote beperkingen. Om deze reden is elke echte genezer vooral een genezer van de geest.

De meeste mensen en patiënten weigeren echter openlijk en meedogenloos met hun innerlijke zielsproblemen om te gaan en onderdrukken ze. Met ‘problemen’ bedoel ik verschillende angstpatronen en tegenstrijdige overtuigingen die niet bewust door de mensen worden herkend. In dit opzicht is de moderne taal, onder de fatale invloed van de psychoanalyse, uiterst onnauwkeurig en misleidend.

Ik verwijs in dit verband naar het feit dat tot het einde van de 19e eeuw het psychologische concept van “onderdrukking repression” voor de mens volkomen onbekend was, wat hen er in geen geval van weerhield meesterlijke literaire voorstellingen van de psychische dynamiek van hun helden te presenteren, zoals in de boeken van Dostojewski of J. Conrad, van wie men veel meer over de menselijke psyche en zijn innerlijke “demonische” aard te weten kan komen dan uit de verwarde geschriften van een vreugdeloze Freud (woordgrapje – Freud(e) betekent vreugde in het Duits), hoewel hij zelf meer een literair man was dan een arts en een genezer. Als medium conditioneert taal de menselijke perceptie veel meer dan we momenteel vermoeden (4).

De ‘onderdrukking van problemen ‘ betekent dus niets anders dan een ingrijpend psychologisch proces, waarin een concreet angstpatroon, waar de geïncarneerde persoonlijkheid volgens haar zielspecificaties mee te maken heeft, niet bewust door haar wordt waargenomen, omdat dit gepaard gaat met onaangename gevoelens en onaangename inzichten. Door veel psychische energie op te wekken om dit angstpatroon te vermijden, voedt de mens het met extra energie.

Opmerking: energie kan niet verloren gaan, het wordt alleen van de ene naar de andere vorm overgedragen. Het angstpatroon, dat van nature een laagfrequente energetische blokkade op psychisch niveau is en leidt tot meervoudige verstoringen in de mentale perceptie van de omgeving, wordt letterlijk verdicht en opgeslagen in de diepe energetische structuren van biologische materie.

Verschillende angstpatronen vertonen een voorkeur voor somatische lokalisaties die relatief gemakkelijk door een transcendente, intuïtieve genezer kunnen worden vastgesteld. Woede en machteloosheid worden bijvoorbeeld bij voorkeur opgeslagen in de maag, lever en pancreas; verdriet – in de borst; agressie en haat – oppervlakkig op de hele huid en vooral in de handen, enz. Deze verhandeling is echter niet bedoeld als een compendium van angstpatronen, maar om licht te werpen op het onderwerp ‘gezondheid en ziekte’ vanuit een verlicht, gnostisch gezichtspunt.

Energie is constant in beweging: het moet stromen. Alle somatisch opgeslagen angstpatronen moeten op een bepaald moment worden ontladen en naar buiten breken omdat ze de harmonische regulering van het lichaam door het astrale softwareprogramma van de ziel belemmeren. In dit geval zijn er uitbarstingen van geaccumuleerde psychische energie, die zich op individueel niveau kunnen manifesteren als crisis, depressie of amok maken.

Op collectief niveau leiden dergelijke mentale ontladingen tot revoluties, burgeroorlogen, genocides, zelden tot collectieve verlichting en bekering, en veranderen ze de geschiedenis van de mensheid voorgoed. De Evolutionaire Sprong van de Mensheid  Evolutionary Leap of Mankind zal zo’n explosieve gebeurtenis zijn – een psycho-mentaal massa-orgasme – die de geschiedenis van deze planeet voor altijd zal veranderen.

Bij veel mensen kunnen de opgeslagen angstpatronen echter niet op zo’n rampzalige manier naar buiten worden afgevoerd. Ze keren zich als het ware naar binnen, naar het lichaam en veroorzaken daar destructieve interferenties, die zich dan manifesteren als ziekten. Tot zover de psycho-energetische etiologie etiology van ziekten.

Het echte probleem van het huidige gezondheidszorgsysteem is dat het een systeem is dat de angst opwekt en de psychische problemen die tot een ziekte leiden aanzienlijk verergert in plaats van oplost. Deze conclusie vloeit voort uit wat al eerder is gezegd. Het wordt ondersteund door de volgende observaties. De gezondheidszorg is strikt gereguleerd en hiërarchisch gestructureerd. Het zorgstelsel is strikt gereguleerd en hiërarchisch gestructureerd. De jonge artsen zijn bang om fouten te maken en zichzelf voor schut te zetten in het bijzijn van hun baas; maar bovenal zijn ze bang om te falen. Ze projecteren deze angst op hun patiënten door ze te intimideren en ze te degraderen tot volgzame poppen. Maar ook hun bazen functioneren volgens hetzelfde patroon, omdat ze ooit jonge artsen waren.

Een frequente methode van medische intimidatie is om de patiënt bang te maken voor de gevolgen van zijn ziekte als hij de therapeutische aanbeveling niet strikt opvolgt, hoewel de meeste therapieën zinloos zijn en in veel gevallen aantoonbaar schadelijk. Op deze manier maken de artsen hun patiënten volgzaam en kunnen ze vervolgens naar believen manipuleren. Vanuit deze machtspositie kunnen ze gemakkelijk verbergen dat ze er niet in slagen de meeste ziekten te genezen. Vooral in ziekenhuizen is deze medische, vaak sadistische aanpak van de patiënten erg populair en transformeert deze instellingen in broedplaatsen voor somatische angsten en nieuwe ziektes.

Het hele huidige gezondheidsconcept is op het verkeerde spoor en kon alleen maar tot bloei komen omdat de meeste patiënten en hun artsen jonge, onvolwassen zielen zijn die hun angsten op een onbewuste manier, zoals aangeboren automatische reacties, uitleven en op deze manier de medische wereld op beslissende wijze vormgeven en in leven houden:

De huidige patiënten verdienen hun artsen en het huidige gezondheidszorgsysteem.

Om deze reden behandel ik geen patiënten meer, hoewel ik ze, anders dan mijn collega’s, echt zou kunnen genezen met mijn superieure energie, die ik kan inzetten door middel van mijn handen en met de effectieve therapieën die ik heb ontwikkeld op basis van de nieuwe theorie van biologische regulering new theory of biological regulation. Ten eerste zou ik ze echter moeten overtuigen om het huidige gezondheidssysteem niet meer te vertrouwen en niet te worden misleid door andere artsen: met andere woorden, ze moeten voorbereid zijn om in de eerste plaats de psycho-mentale angstpatronen die hen ziek maken, te overwinnen voordat ze kunnen worden genezen.

Omdat alle patiënten een sociaal product van onze tijd zijn, kunnen ze hun angsten echter niet overwinnen en de medicijnen van vandaag de rug toekeren, hoewel ze in veel gevallen over de artsen klagen en helemaal niet overtuigd zijn van de resultaten van de huidige geneeskunde. In een dergelijk geval is de patiënt niet klaar voor mijn hoogfrequente, angstvrije therapie en heeft het geen zin om dergelijke mensen te behandelen.

De ware genezer en meester – want een echte genezer is in de eerste plaats een meester, en aangezien er nog geen echte meester is verschenen, is er momenteel geen echte genezer op aarde – moet eerst vaststellen of een patiënt genezen wil worden of niet, dat wil zeggen, hij moet eerst bepalen of zijn ziel al dan niet haar toestemming heeft gegeven voor de genezing van haar geïncarneerde persoonlijkheid. Alleen een verlichte genezer kan deze toestemming correct bepalen. Alleen dan kan men beginnen en het genezingsproces met succes voltooien. Het is overbodig om te vermelden dat elke patiënt wiens ziel de beslissing heeft genomen om genezen te worden, kan genieten van spontane genezing zonder medische tussenkomst.

De ziel, zelfs in zijn geïncarneerde vorm, is absoluut zelfvoorzienend en heeft geen hulp nodig van andere geïncarneerde zielen. Hij kan echter te allen tijde beslissen om gebruik te maken van dergelijke hulp als deze relatie bevorderlijk is voor de ontwikkeling van de betrokken personen. Op deze manier trek ik het tapijt weg onder de voeten van veel esoterici die, in spirituele opzicht, momenteel actief zijn als zelfverklaarde genezers.

Conclusie:

Onder deze socio-culturele omstandigheden is het tegenwoordig niet meer mogelijk om een redelijke therapie uit te voeren met het oog op de astraal-energetische basis van biologische regulering. Om deze reden moet het huidige gezondheidszorgsysteem voorgoed verdwijnen.

Naast de hierboven besproken tekortkomingen van de conventionele geneeskunde, is er het hele financiële systeem van de ziekenfondsen, dat een monster is en het welzijn van de staat omzet in een karikatuur. Ik zou er boekdelen over kunnen schrijven, maar dat is niet mijn doel in dit essay. Ik wilde alleen maar wijzen op de belangrijkste verkeerde gedachten en gedragspatronen van degenen die de medische zorg volledig devalueren.

Opmerkingen:

1. Er zijn geen anderen! Niet alleen zijn alle pathologische bevindingen, röntgenstralen en CT-beelden, maar ook alle serumwaarden optische, sensorische gegevens vanuit een gnostisch oogpunt; ze hebben niets te maken met de eigenlijke bio-energetische processen in het lichaam, maar zijn slechts empirische epi-verschijnselen (zie ook de discussie over dit onderwerp in mijn andere geschriften).

2. De zorgverzekeraars klagen hooguit over de hoogte van het honorarium van de arts, maar nooit over de rechtvaardiging van een valse diagnose, die zij niet kunnen verifiëren of begrijpen. Om dezelfde reden ken ik geen enkel geval waarin een arts in Duitsland werd veroordeeld voor een onjuiste diagnose. In de Verenigde Staten gebeurt het af en toe.

3. Voor meer informatie, zie de gechannelde boeken van V. Hasselmann en F. Schmolke, evenals de nieuwe Gnosis channeled books of V. Hasselmann and F. Schmolke, as well as the new Gnosis.

4. Zie mijn boek “Gnostische traditie van de westerse filosofie “Gnostic Tradition of Western Philosophy“.

 

 

This entry was posted in Other Articles. Bookmark the permalink.

Comments are closed.